Teatr w cieniu huty

70,00 zł
0

Zarys historii Teatru Nowego w Zabrzu [1959-2019]

Lektura tej obszernej (bardzo obszernej) pracy nie jest łatwa: daty, fakty, ludzie – mnóstwo informacji. Jeśli lektura nie jest łatwa, to co dopiero powiedzieć o trudzie gromadzenia i spisania tych wszystkich danych. Już za to rzecz godna jest uwagi, druku i upowszechnienia. Chciałoby się powiedzieć: „solidna śląska robota”. To o książce. A cóż dopiero o jej bohaterze – Teatrze Nowym i tworzącym go zespole? To dopiero była i jest „solidna robota”. a przy tym „śląska robota” w sensie: przez Ślązaków i dla Ślązaków w mieście tak przez historię doświadczonym, jak Zabrze i w społeczności, która po wojnie, po zmianach ustrojowych, musiała z trudem dochodzić własnej tożsamości, tworzyć ją i utrwalać. Niebagatelna w tym rola instytucji edukacyjnych i artystycznych, w tym może szczególnie teatru – miejsca, w którym spotyka się dwóch partnerów: aktor i widz, by wspólnie coś przeżyć, zastanowić się nad czymś ważnym. Takie chwile refleksji budują wspólnotę i o tym Linert zdaje się ani na chwilę nie zapominać. Rejestrując fakty, opisując starania ludzi, stale ma na uwadze pytanie – czemu to właściwie służy i znajduje zwięzłą, ale niesłychanie trafną odpowiedź – budowaniu lokalnej wspólnoty. I tak jest skonstruowana ta książka. Na pierwszym planie zawsze staje pytanie: ku czemu zmierzać chcemy, a dopiero potem jawią się jego pochodne – jakimi środkami to realizować. W teatrze jest to kwestia jego kierownictwa, budowania zespołu, warunków pracy (w sensie zarówno środowiska, jak i wymiarze czysto materialnym). Linert przekonujco pokazuje, jak zmienne były środowiskowe oczekiwania wobec teatru, przy czym intencje władz i dysponentów środków nie zawsze były tożsame z intencjami potencjalnej widowni, nie mówiąc już o własnych ambicjach kierownictwa teatru. Pokazuje wręcz, że Teatr Nowy przez lata nie miał własnego domu, ale pokazuje też, jak jego zespół umiał to nie tylko przetrwać, ale i obrócić na własną korzyść, np. dając premiery w miejscach niezwykłych, grając w objazdach, budując renomę własnego festiwalu zdecydowanie zorientowanego na jakże aktualne i bolesne sprawy współczesne.

 

[Z recenzji prof. dr. hab. Emila Orzechowskiego]

Kategoria:

Autor: Andrzej Linert

ISBN   978-83-8183-056-0
Wymiary  150x235 mm
Liczba stron  608
Rok wydania  2020

Wstęp

I. Tradycje teatralne Zabrza

1. Gościnne występy zespołów niemieckich

2. Polskojęzyczny ruch teatralny

II. Powojenne inicjatywy teatralne

III. Teatr bez budynku

1. W Zakładowym Domu Kultury Huty „Zabrze” (1959–1963)

2. Lata remontu i tułaczki (1963–1965)

3. W siedzibie i objeździe (1965–1971)

IV. W służbie klasyki

1. Mistrzowskie sezony Mieczysława Daszewskiego (1971–1986)

2. Dyrekcja Adama Kopciuszewskiego – w optyce władzy i widowni (1986–1989)

V. Przemiany i przewartościowania 1989–1999

1. Trudne pierwsze lata wolności Marty Kotowskiej-Lenarcińskiej

2. Dyrekcja Ryszarda Dulbasa (1992–1997)

3. Teatr niespełniony Jana Prochyry (1998–1999)

VI. W kręgu Festiwalu i jego współczesności

1. Między klasyką i problematyką Śląska – druga dyrekcja Andrzeja Lipskiego 1999–2007

2. Dyrekcja Jerzego Makselona i Zbigniewa Rybki (2007–2009)

3. Kronika ostatniego dziesięciolecia – lata dyrekcji Jerzego Makselona i Zbigniewa Stryja

Zakończenie

Repertuar i bibliografia widowisk Teatru Nowego w Zabrzu w latach

1959–2019

Skróty

Bibliografia

Netografia

Bibliografia dotycząca tradycji teatralnych Zabrza

Bibliografia powojennych niezawodowych zespołów teatralnych Zabrza

Repertuar Teatru Nowego 1959–2019

Indeks sztuk i widowisk granych w Teatrze Nowym w Zabrzu w latach

1959 – 2019

Spis ilustracji

Indeks nazwisk

Summary